Patron - Lata II Wojny Światowej

Ojciec Maksymilian zostawił klasztor bratu - o. Alfonsowi, a sam wraz z czterema innymi braćmi 26 lutego 1930 roku wyruszył do Japonii. Osiadł w Nagasaki i  zorganizował podobne do polskiego, Centrum  Niepokalanej. W kwietniu 1936 roku powrócił do ojczystego kraju i został  przełożonym Niepokalanowa. Objął funkcję naczelnego redaktora "Rycerza Niepokalanej".

Nadeszły czasy II wojny światowej, ojciec Kolbe miał juz 45 lat. W dziewiętnastym dniu wojny o. Maksymilian  został aresztowany i wywieziony najpierw do obozu w Łambinowicach, a potem do obozu w Gębicach. Do Niepokalanowa wrócili 8 grudnia na Święto swojej Patronki. 17 lutego 1941 roku o. Kolbe został ponownie aresztowany i umieszczony w więzieniu na Pawiaku,skąd wkrótce  zostaje przewieziony do obozu w Oświęcimiu. Dostał tam numer 16670 i przydział do wyjątkowe źle traktowanej przez hitlerowców grupy. O. Kolbe pełen miłości, nawet w tak trudnych warunkach oddawał ludziom swoją porcję pożywienia. Wreszcie ofiarował samego siebie, aby ktoś inny mógł żyć. Ten wielki czyn miłości miał miejsce na placu, na oczach całego czternastego bloku, ale wymiana życia za życie dokonała się tak skromnie i cicho, że w pierwszym momencie, nawet najbliżej stojące osoby nie wiedziały, z jaką propozycją o. Maksymilian zwrócił się do komendanta obozu Fritscha...