header.jpg

Logopeda

Utworzono: poniedziałek, 31, styczeń 2011

ZAJĘCIA LOGOPEDYCZNE

Terapią logopedyczną w naszej szkole zajmuje się p. Hanna Głuchowska- logopeda, specjalista emisji głosu.

Gabinet mieści się na II piętrze, sala nr 46.

GODZINY PRACY LOGOPEDY:

Poniedziałek:  8.45 – 12.45

Wtorek:             8.45  -  11.45

Środa :               10.30 – 15.30

Czwartek:           10.30 – 12.30; 12.30 - 15.30

Piątek :               8.45 -  12.45

WSPÓŁPRACA LOGOPEDY Z RODZICAMI

Niezbędna jest ścisła współpraca rodziców z logopedą. Po każdorazowych ćwiczeniach w gabinecie logopedycznym przekazywane są dokładne wskazówki do pracy z dzieckiem w domu. W znacznej mierze od stosowania się do tych zaleceń zależne są efekty terapii logopedycznej.

            Rodzice mają za zadanie utrwalenie z dzieckiem opracowanego w gabinecie logopedycznym materiału, gdyż tylko wtedy, gdy materiał ten jest dobrze utrwalony, można przejść do następnego etapu ćwiczeń.

            W ramach ćwiczeń domowych bardzo ważna jest systematyczność. Lepsze i szybsze efekty osiąga się, gdy ćwiczenia domowe prowadzone są codziennie przez 15 minut, aniżeli raz czy dwa razy w tygodniu po godzinie.

            Ćwiczenia powinny przebiegać w atmosferze spokoju, zrozumienia trudności dziecka. Pośpiech i nerwowość utrudniają przyswajanie materiału. Dzieci należy chwalić nawet za minimalne osiągnięcia, co znacznie mobilizuje do wysiłku.

Dziecko powinno uczęszczać systematycznie na zajęcia i systematycznie ćwiczyć z rodzicami w domu ( ale nie samo, bo wtedy nie ma informacji zwrotnej, że wymawia prawidłowo). Tylko wtedy można liczyć na szybkie i trwałe efekty pracy logopedycznej

JAK ĆWICZYĆ Z DZIECKIEM W DOMU?

  • Systematycznie,
  • Krótko ale często,
  • Ćwiczenia przy dobrej dyspozycji dziecka, w formie zabaw,
  • Wykorzystujemy materiał ćwiczeniowy zapisywany w zeszycie, ale nie oczekujemy tylko powtarzania, bo to jest dla dziecka nudne i zniechęca go do ćwiczeń,
  • Prowadzimy ćwiczenia stosując różne formy:

- odgadywanie i samodzielne układanie zagadek,

- wykluczanie obrazka, który, np. nie pasuje do innych,

- zabawy pamięciowe – co zniknęło?

- loteryjki obrazkowe

- zabawy w poprawianie błędów ( np. posłuchaj, czy dobrze mówię „czapka”, „capka”, itp.

- kto powie więcej wyrazów na daną głoskę lub z daną głoską,

- wypowiadanie słów na daną sylabę

- układanie opowiadań z danymi wyrazami ( obrazkami),

- wymyślanie rymujących się wyrazów.

JAKIE WYKORZYSTYWAĆ POMOCE?

Ciekawe pomoce dydaktyczne znacznie uatrakcyjniają pracę z dzieckiem. Na rynku dostępne są różne gry logopedyczne, domina wyrazowo- obrazkowe, loteryjki obrazkowe, loteryjki z zagadkami, czy też różne pomoce do ćwiczeń oddechowych. Ale również można niektóre pomoce wykonać samemu- poszukać w gazetach, starych elementarzach różnych obrazków , które naklejamy na kartoniki i dzięki temu możemy ćwiczyć nazywanie różnych rzeczy z danymi głoskami. Obrazki są ruchome, dzięki temu mogą być używane w różnych grach i zabawach. Małe autka z jajek z niespodzianką są świetnym materiałem do ćwiczeń oddechowych. Można wykonać kolorowe obrazki- plansze i małe przedmioty, które dziecko będzie przenosiło za pomocą słomki na obrazek (np. obrazek biedronki i kropeczki do przeniesienia, droga i samochody, itp.).

MAMO, TATO POĆWICZ ZE MNĄ

GIMNASTYKA BUZI I JĘZYKA

Warunkiem prawidłowego wymawiania wszystkich głosek jest m.in. sprawne działanie narządów mowy. Realizacja każdej głoski wymaga innego układu artykulacyjnego i innej pracy mięśni.

Ćwiczenia narządów artykulacyjnych mają na celu wypracowanie zręcznych i celowych ruchów języka, warg i podniebienia. Dziecko musi mieć wyczucie danego ruchu i położenia poszczególnych narządów mowy, co jest wstępem do wywołania prawidłowej głoski i korygowania w ten sposób wadliwej wymowy.

W poprawę sprawności artykulacyjnej swojego dziecka mogą włączyć się rodzice poprzez systematyczne ćwiczenia w domu. Ćwiczenia te prowadzone powinny być w formie zabawy i przynajmniej w początkowym okresie pod kontrolą wzrokową z wykorzystaniem lusterek.

ZABAWY ARTYKULACYJNE:

  1. Zabawa w „Sprzątanie buzi”:

Język sprząta podłogę - poruszanie czubkiem języka za dolnymi zębami;

Język odkurza ściany - poruszanie językiem po wewnętrznej ścianie policzków;

Język obmiata sufit - przesuwanie językiem od górnych zębów w kierunku podniebienia miękkiego;

Język myje okna na piętrze - oblizywanie górnych zębów i na parterze- dolnych zębów;

Język wymiata kurz z rogów drzwi -kierowanie języka w kąciki ust;

Język myje drzwi - oblizywanie ust ruchem okrężnym;

Język trzepie dywan - „kląskanie” językiem.

  1. Zabawa w żołnierza:

     Żołnierz melduje się – wysuwanie szerokiego, rozluźnionego języka;

     Baczność!- unoszenie języka na górną wargę;

     Spocznij!- język kierujemy na dolną wargę;

     Na prawo patrz!- kierowanie języka do prawego kącika ust;

     Na lewo patrz!- kierowanie języka do lewego kącika ust

     Żołnierz dostał przepustkę- kląskanie językiem.

  1. Zabawa w naśladowanie zwierząt:

Rybka- wargi ściągnięte i wysunięte do przodu, rozchylanie i zamykanie warg;

Świnka- zęby zwarte, usta zaokrąglone i wysunięte do przodu na kształt ryjka;

Małpa- językiem wypychamy dolną wargę;

Wąż- zęby zwarte, usta rozciągnięte, naśladujemy syczenie;

Konik- kląskanie językiem:

Hipopotam- nadymanie policzków.

 

WPŁYW WAD WYMOWY NA NAUKĘ SZKOLNĄ

Wady mowy powodują trudności szkolne dziecka szczególnie w nauce języka polskiego oraz tych przedmiotów, które wymagają odpowiedzi ustnych. Dziecko, które źle wymawia głoski lub, które się jąka, napotyka na trudności w szkole. Ma ono mniejsze możliwości wykazania swojej wiedzy podczas odpowiedzi w szkole. (Sytuacja odpowiedzi przy całej klasie wywołuje napięcie emocjonalne i nasila jąkanie.) Uczeń z ubogim słownikiem, budujący zdania niepoprawne gramatycznie natrafia na trudności w sytuacjach, kiedy wymaga się od niego bardziej złożonych pod względem językowym wypowiedzi ustnych bądź pisemnych.

Dzieci z wadami artykulacyjnymi popełniają zarówno w czytaniu jak i pisaniu te same błędy, które wykazują w mowie spontanicznej.

Zaburzenia słuchu fonematycznego, określanego jako zdolność do różnicowania dźwięków mowy, utrudniają rozumienie mowy i są przyczyną:

 - wadliwej realizacji głosek (opuszcza, przestawia lub dodaje różne głoski, sylaby), powodującej trudności w czytaniu (uporczywe literowanie) i pisaniu ze słuchu dłuższych wyrazów, zniekształcanie wyrazów w dyktandzie ;
-trudności w rozumieniu złożonych instrukcji i poleceń słownych;

-trudności w zapamiętywaniu, powtarzaniu trudnych wyrazów i dłuższych zdań;

-trudności w tworzeniu zdań i opowiadań (ubogi zasób słów, występowanie agramatyzmów, prymitywnych, prostych zdań w opowiadaniu);
-trudności w pisowni wyrazów ze zmiękczeniami, opuszczanie wyrazów, końcówek wyrazów, elizje nagłosowe i śródgłosowe, zamiana głosek dźwięcznych na bezdźwięczne, syczących głosek na szumiące;

-trudności w zapamiętywaniu ciągów słownych, np. dni tygodnia, nazw miesięcy oraz treści wierszy i piosenek, a także trudności w nauce tabliczki mnożenia;
-trudności w zapamiętaniu, powtórzeniu trudnych wyrazów i dłuższych zdań;

-trudności w różnicowaniu dźwięków mowy (głównie tych o podobnym brzmieniu) i określeniu ich położenia w wyrazie (na początku, na końcu, w środku);

-trudności z rozróżnianiem tzw. paronimów, czyli słów różniących się jedną głoską np.t-d
problemów z dokonywaniem analizy sylabowej i głoskowej wyrazów;

-trudności w syntetyzowaniu (scalaniu) sylab i głosek w wyrazie;

-nieprawidłowego odczytywania znaczeń wyrazów, np. buty – budy;

Utrzymywanie się wad wymowy powodować może zaburzenia emocjonalne. Dzieci zaczynają zdawać sobie sprawę ze swoich problemów i może to spowodować wycofywanie się  z mówienia.

Dlatego o prawidłową wymowę i rozwój językowy dziecka  należy zadbać jak najwcześniej, aby zapobiec wtórnym konsekwencjom wad wymowy.