Jak wygląda wizyta u psychologa, psychiatry

Jak wygląda wizyta u psychiatry?

Lekarz podczas kilku pierwszych wizyt rozmawia z rodzicami dziecka i samym dzieckiem (zbiera tzw. wywiad osobisty i rodzinny) po to, aby ostatecznie rozpoznać problem dziecka. Podczas zbierania wywiadu osobistego będziecie Państwo pytani o rozwój Waszego dziecka od okresu ciąży do dnia dzisiejszego. Wywiad rodzinny dotyczy informacji na temat pozostałych członków najbliższej rodziny (stan zdrowia, zawód, wykształcenie itp.)

Ocena stanu psychicznego dziecka polega na rozmowie (czasami na zabawie) z dzieckiem, propozycji wykonania rysunku. Na kolejnej wizycie lekarz rozmawia z rodzicami, przedstawia diagnozę uwzględniającą kontekst rodzinny oraz społeczny dziecka, proponuje leczenie (psychoterapeutyczne, farmakologiczne). Jeżeli lekarz zaleci leczenie farmakologiczne, wówczas może wcześniej zlecić badania krwi, EKG serca (lub inne niezbędne badania diagnostyczne), aby ocenić stan somatyczny pacjenta. W trakcie leczenia konieczne jest wykonywanie badań kontrolnych krwi, co 3-6 miesięcy, jak również kontrolne wizyty u lekarza.

Ponieważ większość leków stosowanych w psychiatrii nie została zarejestrowana do leczenia dzieci, przed rozpoczęciem leczenia wymagana jest od Państwa pisemna zgoda na włączenie leków. Możecie Państwo zadawać lekarzowi wszelkie pytania dotyczące zalecanego preparatu na temat mechanizmu działania, potencjalnych działań niepożądanych itp. Rozpoczynając leczenie powinniście mieć Państwo wewnętrzne przekonanie, że lek jest niezbędny oraz chcecie podjąć próbę wsparcia farmakologicznego swojego dziecka.

Jak wygląda wizyta u psychologa?

Psycholog na pierwszej wizycie rozmawia z rodzicami, aby uzyskać informacje na temat problemów dziecka, dotychczasowych sposobów radzenia sobie z trudnościami, sytuacji rodzinnej, historii edukacyjnej, zdrowotnej dziecka (tzw. wywiad psychologiczny). Następna wizyta to badanie psychologiczne dziecka. Dzięki wykonaniu testów psychologicznych (badających poziom rozwoju umysłowego, opisujących strukturę osobowości, identyfikujących zaspokojone i niezaspokojone potrzeby emocjonalne, pozwalających na stwierdzenie lub wykluczenie dysleksji, dysgrafii rozwojowej) psycholog może ocenić potencjał dziecka, jak również jego ograniczenia, przeżywane trudności, źródła frustracji. Kolejnym elementem badania psychologicznego jest rozmowa z dzieckiem, wykonywanie rysunków, odpowiadanie na łatwe i bardziej skomplikowane pytania, czasem pisanie i czytanie. Testy psychologiczne są zróżnicowane. Psycholog dostosowuje rodzaj testu do wieku i problemu dziecka. Na następnej wizycie odbywa się spotkanie z rodzicami lub z pacjentem, aby przedstawić wyniki badań i ustalić dalsze postępowanie terapeutyczne.

Na czym polega terapia?

Terapia indywidualna

W zależności od problemu pacjenta terapeuta może zaproponować terapię krótkoterminową (ok. 6 miesięcy) lub długoterminową (ok. 1 roku lub dłuższą). Spotkania odbywają się raz w tygodniu. Podstawą sukcesu terapeutycznego jest między innymi zaangażowanie rodziców w proces diagnostyczny i terapeutyczny. Dzieci w wieku szkolnym mają małą motywację do terapii, dlatego liczymy na Państwa ścisłą współpracę z nami oraz motywowanie swojego dziecka do cotygodniowych spotkań z psychologiem. Regularność spotkań jest ważnym elementem skutecznej terapii.

Podczas sesji terapeutycznych psycholog może pracować z dzieckiem przy pomocy zabawek. W trakcie obserwacji i zabawy z dzieckiem terapeuta stara się zrozumieć świat jego przeżyć. Podczas spotkań z terapeutą wytwarza się bliska więź, zaufanie, co sprzyja rozwojowi dziecka, dlatego systematyczność spotkań jest tak ważna w procesie terapeutycznym. Terapia umożliwia ujawnienie i odreagowanie silnych, stłumionych emocji, poszerza jego horyzonty myślenia, umożliwia wewnętrzną integrację, zmianę.

W przypadku starszych dzieci (młodzieży) terapia polega głównie na rozmowie mającej na celu identyfikację myśli, związanych z nimi emocji, następujących po nich zachowań. Terapia jest procesem w czasie, którego osoba może uzyskać większą wiedzę o samym sobie, wspólnie z terapeutą poszukiwać odpowiedzi na powstające w procesie terapeutycznym pytania, odnaleźć inną perspektywę rozumienia siebie i innych, w końcu umożliwia odkrycie w sobie potencjału, który daje szansę na optymalny rozwój osobowości człowieka.

Jeżeli macie Państwo wątpliwości, obawy dotyczące terapii na bieżąco macie prawo zadawać pytania terapeucie. Jeżeli będzie mógł na nie odpowiedzieć, nie naruszając tajemnicy dziecka, na pewno udzieli Wam wyczerpującej odpowiedzi.

Terapia grupowa

Grupa składa się z 6-10 osób i 1-2 terapeutów. Spotkania odbywają się raz w tygodniu przez 1,5-2 godziny. Człowiek jest istotą społeczną, proces socjalizacji jest jednym z elementów rozwoju każdego człowieka. Jeżeli ten proces zostaje zaburzony tzn., gdy młody człowiek ma duże trudności w nawiązaniu relacji z rówieśnikami lub stroni od ich towarzystwa, gdy odczuwa lęk w sytuacjach społecznych, wtedy grupa może stworzyć przestrzeń, w której pacjent może skorygować swoje lęki, nabyć nowych umiejętności społecznych.

W skład grupy wchodzą różne osoby, z różną problematyką, doświadczeniami życiowymi. Cechy te decydują o istotnej zalecie grupy tzn. o jej różnorodności. Ta cecha daje możliwość uzyskania w terapii grupowej rozmaitych doświadczeń, zwiększa potencjał terapeutyczny grupy. Możliwość spotkania innych ludzi, posiadających podobne problemy daje poczucie łączności ze światem, wyjścia z izolacji spowodowanej poczuciem „odmienności" od innych ludzi. W psychoterapii grupowej pacjent korzysta najwięcej wtedy, gdy daje coś innym. Zyskuje nie tylko ten kto otrzymuje np. oparcie, sugestie, interpretacje od innych członków grupy często, w jeszcze w większym stopniu, zyskuje ten kto doświadcza, że potrafi udzielić skutecznej pomocy.

Terapia rodzinna

W spotkaniach rodzinnych uczestniczy cała rodzina pacjenta oraz 1-2 terapeutów. Członkowie rodziny są zapraszani przez terapeutę do rozmowy w czasie, której rodzina formułuje problemy, trudności z jakimi się zmaga. Poszukując odpowiedzi na pytania terapeuty rodzina stopniowo poszerza swoją wiedzę na temat czynników podtrzymujących, warunkujących istniejące trudności. Ta terapia jest w zasadzie rozmową, podczas której członkowie rodziny mają możliwość słuchania opowieści pozostałych osób. Dzięki temu mają możliwość spojrzeć na problem z innej, czasem całkiem odmiennej perspektywy. Okazuje się, że to samo wydarzenie, problem, sytuacja są postrzegane przez kilka osób w różny sposób, dzięki temu istnieje szansa nadania nowego znaczenia jednemu wydarzeniu, zakwestionowania dotychczas funkcjonującej w rodzinie „jedynej, słusznej prawdy". Spotkania z rodziną dają szanse poddania pod wątpliwość wielu prawd dotąd powszechnie akceptowanych.